KUČEVO
ore 18.00:
NEVIDLJIVI GRAD. FRAGMENTI RIMSKOG TRSTA(Italija, 2013) Režija ĐORĐO GREGORIO Žanr: dokumentarni film; trajanje: 48’; u boji:Jezik: italijanski sa titlovima na srpskom «Odavde gore, ne vidi se ništa; neko kaže: “Nalazi se dole i ne ostaje nam ništa drugo nego da verujemo…noću, naslanjajući uho na zemlju, ponekad se čuju vrata koja udaraju”» (Italo Kalvino, Nevidljivi gradovi).Trst i njegovu okolinu naselili su Iliri u II milenijumu p.n.e. a njihova kultura značajno se razvila usled čestih kontakata sa Venetima. Samo ime grada potiče od reči t(e)rg kojom su Veneti označavali tržnicu. Ovaj termin se u nepromenjenom obliku koristi i u jezicima naroda susednog balkanskog regiona, za koje je Trst vekovima predstavljao najbližu trgovačku “metropolu” centralne i zapadne Evrope. Progresivno rimsko osvajanje Ilirije između III i II veka pratila je sistematska romanizacija i asimilacija porobljenih populacija. Drevni trgovački centar Ilira, Veneta i Istrana postao je u rimska kolonija Cezarovoj epohi, polovinom I veka p.n.e, pod romanizovanim imenom Tergesta. Međutim, od ovog rimskog pograničnog grada, bogatog i razvijenog naročito u carsko doba, čini se da gotovo nije ostalo ništa u modernom Trstu. Dokumentarni film Đorđa Gregorija je izuzetno putovanje kroz mesta naizgled nevidljivog grada, koji se postepeno otkriva posredstvom ostataka javnih i privatnih građevina, natpisa, jednostavnih zanatskih rukotvorina i dragocenih umetničkih dela. Rekonstrukcija antičke Tergeste zasnivala se na postojećim arheološkim podacima i na upotrebi najsloženije tehnologije XXI veka, uz korišćenje trodimenzionalne grafike koja je omogućila rekonstrukciju najznačajnijih mesta u gradu, od lučkih postrojenja do dela grada posvecenog verskim obredima (danas zona Kole di San Djusto). Zahvaljujući modernim saznanjima i savremenim tehnologijama moguće je, dakle, produbiti istraživanje i razumevanje antičkog sveta ne više samo na statički i knjiški nacin, vec uz pomoc dinamičkog i interaktivnog pristupa.
ore 19.00:ČERVETERI, GRAD I NEKROPOLA (Lacio, 2011)režija Alan Badel trajanje: 45’; boja; jezik: italijanski sa srpskim titlovimaČerveteri, osnovan pod imenom Agylla od strane tesalskih doseljenika negde u 9. veku p.n.e., docnije su osvojili Etrurci pretvorivši ga u politički i vojni centar,toliko značajan da je bio na čelu takozvanog Dodekapolisa, vojne lige, sastavljene od dvanaest etrurskih država-gradova. Červeteri je bio i vrlo aktivan trgovački centar, koji je održavao intenzivne odnose sa Grčkom.Upravo zbog svojih drevnih korena bio je jedini etrurski grad koji je posedovao izuzetno mesto u Apolonovom svetilištu u Delfima, takozvano “Blago Agilejaca”. Grad, iz koga je potekao onaj Tarkvinije Prisk koji je u Rimu zapoceo etrursko doba monarhije, počeo je da opada u 5. veku p.n.e. izgubivši svaki značaj posle rimskog osvajanja u sledećem veku.Na vrhuncu carske epohe Červeteri je još bio poznat po svojim termama, prema grčkom istoričaru Strabonu posećenijim i od samog grada, koji je sada u ruševinama.U neposrednoj blizini nalazi se Nekropola, Nekropoli dela Banditača, uvrštena 2004. na listu svetske baštine UNESKO-a. Reč je o prostranom pogrebnom kompleksu, sa grobnicama u obliku okna iz perioda od 9. do 8. veka p.n.e. Od 7. do 3. veka p.n.e, na vrhuncu etrurskog perioda, nekropola se proširuje tipskim grobnicama, mogilama i grobovima u obliku kocke.Unutrašnjost ovih grobnica otkriva bogatstvo i kompleksnost duhovnog sveta Etruraca, u kojem granice između zemaljskog života i tajanstvenog i zastrašujuceg carstva onog sveta nikada nisu izvesne, a životnu radost,tipičnu za ovaj narod, uvek zamagljuje melanholična izvesnost o neizbežnom kraju.
ore 20.00:FRESKE U NEKROPOLAMA TARKVINIJE (Italija)režija: Alan Badeltrajanje: 33’; u boji; jezik: italijanski sa srpskim titlovimaEtrurske nekropole u Tarkviniji, koja od 2004. je deo UNESCO-ve liste svetske baštine, obuhvata oko 6.000 grobnica, od kojih najstarije datiraju iz VII veka pne. Oko 200 grobova sadrže niz fresaka koje predstvaljaju najveću grupu slika etrurske umetnosti i slikarstva i istovremeno najsveobuhvatniji dokument od svih drevnog slikarstva pre doba Rimskog carstva. Grobnice, uređene po uzoru na enterijere kuća, zidovi su ukrašeni freskama, sa scenama banketa, plesa i muzike, i predstavama pejzaža, portreta sa bogatim i živim bojama.Putem ovih ilustracija su omogućili pokojnicima da zadrže sećanje i kontakt sa svetom živih, da bi nekako usvojili strahopoštovanje da je svaki etrurac imao život posle smrti, zamišljen kao tamno i pusto mesto, lišeno svih prefinjenih zadovoljstava, od muzike do vina, koje ovaj narod znao izuzetno da ceni.